Na zijn vlucht uit Oost-Duitsland, begin jaren zestig, toen het nog net kon, schrijft de jonge kunstenaar Kurt Barnert zich in aan de vooruitstrevende kunstacademie van Düsseldorf. Verlost van het opgelegde sociaal-realisme zoekt hij wanhopig hij naar een eigen stijl. Hij wordt onder de hoede genomen door de excentrieke artistiek-directeur van de academie, die sterk doet denken aan Joseph Beuys. Deze vertelt hem hoe hij in de oorlog meer dood dan levend uit een vliegtuigwrak werd gehaald, na boven de Krim te zijn neergehaald. Nomadische Tataren lapten hem weer op. Met vet en vilt repareerden ze zijn gehavende schedel. Vet en vilt is sindsdien het wezen van zijn existentie en zijn kunstenaarschap. Kurt begrijpt het. Zijn taak als kunstenaar is de waarheid [Lees meer…]