1991. Het begint al op het vliegveld van Warschau. Ruth (Lena Dunn) wacht op haar vader, die in New York hun vlucht heeft gemist. ‘Ik moest nog even naar McDonald’s.’ Wíl Edek (Stephen Fry) eigenlijk wel met zijn dochter op reis door het Polen van zijn jeugd? Ja, op zich wel, maar hij hoeft niet zo nodig allerlei familieherinneringen op te halen. Terwijl het Ruth dáár nou juist om te doen is. Treasure is een mooi voorbeeld van wat de Duitsers Vergangenheitsbewältigung noemen: verwerking van het verleden. Edek laat de dingen van vroeger het liefste rusten: wat voor nut heeft het om het allemaal weer op te rakelen? We wonen nu in New York en we zijn New Yorkers. Maar Ruth denkt daar heel anders over, en wil bijvoorbeeld niets liever dan het huis zien waar Edek is opgegroeid en waar zijn familie in de oorlog uit werd gegooid. Edek lacht alles [Lees meer…]