Ze is zeventien en heet Christine, maar juist díe naam beviel haar niet langer. Het werd Lady Bird. Ze is bijna klaar met haar middelbare school in het doodsaaie Sacramento en wil weg. Weg van haar moeder, die wel een heel speciale manier heeft om haar genegenheid te laten blijken. Weg van school, waar haar ambities een kansloze strijd voeren met haar capaciteiten en interesses. En vooral weg van Sacramento, al was het maar naar Los Angeles, maar veel liever nog naar de oostkust, naar een van die hoog aangeschreven universiteiten daar. Intussen zwalkt Lady Bird van het ene vriendinnetje naar het andere en van de ene vermeende date naar de volgende. God en vaderland laten haar koud. Ze zoekt nu weer schutterend dan weer hondsbrutaal de weg naar volwassenheid. Lady Bird is een heerlijk dwarse, welbespraakte, rondfladderende flapuit, en Lady Bird (VS, 2017) een prachtige, grappige, soms ook tragische en venijnige speelfilm.