‘Ach wie flüchtig, ach wie nichtig ist der Menschen Leben!’ zingt het Bachkoor in Kantate nummer 26. Het schiet je te binnen als je in de krant leest dat ‘de helft van alle sterren’ niet netjes in een sterrenstelsel zitten, maar als zwerfhonden in een ‘lege “intergalactische” ruimte’ ronddolen. Nou is het raar om van een ‘lege’ ruimte te spreken als ‘de helft van alle sterren’ zich daar ophouden, maar dan nog. Met enige regelmaat lezen we over nieuwe ontdekkingen in het heelal. Je vraagt je altijd af of de journalist zelf overziet waar hij over schrijft, als hij het heeft over ‘kolossale verzamelingen van vele miljarden sterren’ en dat sterren ‘door onderlinge zwaartekrachtstoringen de ruimte in geslingerd worden bij ontmoetingen van twee stelsels’. Altijd gaat het weer over ‘zwakke infrarode achtergrondstraling in het heelal’, die we beslist niet mogen verwarren met de ‘kosmische achtergrondstraling die van de oerknal afkomstig is’. (Oei, [Lees meer…]