Misschien is het wat te veel hooi op de vork. A House in Jerusalem (2023 – GB, NL, D) kun je zien als een griezelfilm, maar ook als een psychologisch drama, een magisch-realistisch sprookje en een politieke aanklacht. Deze ambitieuze aanpak brengt hier en daar de geloofwaardigheid in het nauw, maar los van elkaar zijn de verhaallijnen op zich boeiend genoeg. En wees eerlijk, hoe geloofwaardig is de historische werkelijkheid waarin Palestijnse families gedwongen werden hun huis te verlaten ten gunste van Joodse nieuwkomers en vervolgens hun heil moesten zoeken in een vluchtelingenkamp? Wat dat drama betreft: de tienjarige, Britse Rebecca betrekt met haar vader een groot huis in Jeruzalem, een oud familiebezit. Dit doen ze om het tragische verlies van moeder te verwerken, die omgekomen is bij een auto-ongeluk. Rebecca raakt nog meer van slag als zich in het huis nóg een meisje blijkt te bevinden, dat schichtig wegduikt zodra ze andere mensen ziet. En het lijkt wel of Rebecca de enige is die dit mysterieuze kind kan zien en horen. Rebecca’s hulpvaardige, maar voor de autoriteiten zeer verdachte nieuwsgierigheid brengt haar en haar vader in grote moeilijkheden.
Geef een reactie