In fotomuseum FOAM in Amsterdam is tot 8 november 2023 A Play of Light and Shadow te zien; een grote tentoonstelling over het werk van de wereldberoemde Turkse fotograaf Ara Güler (1928-2018). Eind jaren vijftig begon zijn carrière toen het Amerikaanse weekblad Time hem aanstelde als Midden-Oosten correspondent. Al gauw kreeg hij ook opdrachten van Paris-Match, Stern en Sunday Times en trad hij toe tot het vooraanstaande fotografencollectief Magnum Photo’s. Güler maakte reportages in Iran, Kazachstan, Afghanistan, Pakistan, India, Kenia, Nieuw-Guinea en alle hoeken van Turkije – hoewel Istanbul, meer bepaald de wijk Beyoglu, waar hij geboren is, altijd Gülers standplaats is gebleven. In de jaren zeventig maakte hij een serie indrukwekkende portretten van, onder wie Winston Churchill, Indira Ghandi, Maria Callas, Sophia Loren, Willy Brandt, Alfred Hitchcock, Ansel Adams, Marc Chagall, Salvador Dali en Pablo Picasso. Maar het meest befaamd is Güler vanwege zijn imposante collectie weemoedige zwartwitfoto’s van Istanbul uit de jaren vijftig en zestig. Güler was al een paar keer doodverklaard toen hij in 2018 op hoge leeftijd overleed aan hartfalen. Maar in 2013, toen de OCW-redactie Istanbul bezocht, was hij nog springlevend. Midden in het stadsdeel Beyoglu, een beetje weggedrukt tussen twee brutale winkelpanden, bevindt zich Kafe Ara – destijds inderdaad eigendom van de beroemde fotograaf. Onze gids verklapte dat Güler er heel af en toe zelf ook nog te vinden is. En verdomd, daar zat hij, 
midden in zijn eigen café, alleen aan een tafeltje, peinzend achter een glas thee. Een met pasteltinten ingekleurde foto van zichzelf leek hij wel. Natuurlijk gunden we ons niet meer dan een vluchtige, quasi-terloopse blik. Het is immers altijd wat gênant om celebrity’s aan te gapen. Enfin, de salade smaakte prima, de koffie was goed, en eenmaal buiten besloten we in naburige boekenwinkel een fotoboek van Ara Güler aan te schaffen. En ja, toen werd de verleiding toch wel groot om terug te gaan en de oude meester te vragen om te signeren… Een berg van schaamte weerhield ons, tot men ons ervan wist te overtuigen dat we buitengewoon veel spijt zouden krijgen van onze kinderachtige schroomvalligheid. De stoute schoenen maar aangetrokken dus, en terug naar binnen. De oudtestamentische verschijning kwam zowaar tot leven en bleek zelfs een en al bereidwilligheid. We gaven gaven hem dankbaar een hand, en beseften pas later two handshakes away geweest te zijn van Winston Churchill. En al die anderen.
Zie ook: Istanbul in zwartwit
Geef een antwoord