“Ik sterf van de hitte. Breng me naar huis. Ik maak mijn eigen zwembad.” In de zomer van 1952 bezocht Henri Matisse samen met zijn assistent en favoriete model Lydia Delectorskaya een zwembad in Cannes. Kort na aankomst werd de ruim tachtigjarige kunstenaar bevangen door de hitte. Terug thuis in Nice gaf hij Delectorskaya opdracht om in de eetkamer rondom op ooghoogte wit papier aan te brengen op de jute muurbekleding. Dit werden de wanden van het zwembad. Matisse vulde het ‘bad’ met zwemmers en andere waterfiguren die hij uit ultramarijn blauw papier had uitgeknipt. De vormen waren eenvoudig en evocatief, en riepen het uitbundige gespetter op van een zwembad op een snikhete zomerdag. Ze bleven Matisses eetkamer opvrolijken tot zijn dood in 1954. Zijn weduwe zag erop toe dat het kunstwerk op een verantwoorde manier werd veiliggesteld. Het werd in 1975 aangekocht door het Modern Museum of Art in New York. Na een zeer arbeidsintensieve restauratie (zie de video onder) waren de zwemmers weer in volle glorie te aanschouwen, in een ruimte die precies dezelfde indeling en afmetingen had als de eetkamer van Matisse.
Bron: Open Culture
Geef een antwoord