De titel Ich bin dein Mensch (D, 2022) zegt veel. ‘Ich’ is Tom: een robot. Dat ‘bin’ geeft aan dat Tom ‘is’ en dus in staat is op zijn bestaan te reflecteren. Dat bestaan houdt in: bezit te zijn (‘dein’) van iemand – in dit geval Alma, een wetenschapper die verbonden is aan het Berlijnse Pergamon Museum. Zij doet namens haar werk mee aan een onderzoek naar kunstmatige intelligentie. Haar bijdrage bestaat erin drie weken lang samen te leven met een levensechte robot, die volledig op haar wensen en leefgewoontes is geprogrammeerd. Tom noemt zichzelf ‘mens’, wat precies lijkt te kloppen. Hij weet hoe hij zich moet gedragen (soms weet hij dat beter dan Alma zelf), is aangenaam gezelschap, formuleert prachtig, heeft humor en is niet van zijn stuk te brengen. Dat is precies wat Alma begint te irriteren: zo’n perfecte levensgezel, daar valt niet tegenop te leven. Als Toms leverancier Alma verwijt dat ze Tom behandelt als een machine, zegt ze: ‘Hoe zou dat komen, denkt u? Tom ís een machine!’ Maar ook Alma moet toegeven dat Tom als mensrobot wel heel goed gelukt is. Net als Klara and the sun, het nieuwste boek van Kazuo Ishiguro, behandelt Ich bin dein Mensch de praktische, filosofische en morele dilemma’s die samenhangen met de ontwikkeling van kunstmatige intelligentie.
Zie ook: Een echte Ishuguro
Geef een antwoord