Bedevaart naar een dode dichter

In 1927 was de tijd dat dichter en schrijver Paul van Ostaijen zich als een dandy door Antwerpen bewoog voorgoed voorbij. Hij had tuberculose en reisde naar Miavoye, een gehucht in de Ardennen, om in het sanatorium Le Vallon behandeld te worden. Een half jaar later was hij – net 32 – dood. Kort daarna riep zijn vriend de dichter Richard Minne op tot een bedevaart naar Miavoye, ter ere van misschien wel de grootste, en in elk geval meest bijzondere Vlaamse dichter ooit. Maar van die bedevaart was nooit iets terechtgekomen, want het leven gaat verder, en Van Ostaijen raakte langzaam in vergetelheid, zo gaat dat nu eenmaal met dichters. Totdat tachtig jaar later schrijver Koen Peeters, journalist Pascal Verbeken, dichter Peter Holvoet-Hanssen en schilder Koen Broucke de reis van Antwerpen naar het kuuroord alsnog ondernemen. “Hun expeditie begint bij Van Ostaijens graf op het Antwerpse Schoonselhof. Na een laatste glas in zijn stamcafé Hulstkamp reizen ze met de trein naar Dinant. Daar gaat de tocht verder per bus naar Hastière, langs de verlaten grand hôtels van teloorgegane vakantiedorpen uit de belle époque aan de Maas. De bedevaarders verblijven twee dagen in Le Vallon. Ze liggen, ademen en wandelen. Ze horen er geschiedenissen waarvan ze huiveren.” Dit citaat komt uit de beschrijving van de prachtige tweedelige podcast die over de reis gemaakt is. “Dit is een reisverhaal van vier mannen die zich verwonderd in het midden van hun leven bevinden. Een ode aan Paul van Ostaijen maar tegelijk een troostrijk gebaar voor de poëzie, een melancholieke fuck you tegen de sterfelijkheid.” Over de bedevaart van het viertal is ook een boek verschenen: Koen Peeters: Miavoye, op bedevaart naar Paul van Ostaijen.