Vanavond om 23.50 uur op NPO 2. Een vrouwelijke kunstschilder was aan het eind van de achttiende eeuw een zeldzaamheid. Een naakte, pijp rokende vrouw, gezeten voor een haardvuur, zal ook geen gebruikelijk verschijnsel geweest zijn. Laat staan een koortsachtige liefdesrelatie tussen twee jonge vrouwen. Taboes die in Portrait de la jeune fille en feu (Frankrijk, 2019) zo schilderachtig en overtuigend in beeld gebracht worden, dat je vergeet dat het taboes geweest moeten zijn. In het begin van de film wordt Marianne naar een eiland voor de Franse kust geroeid, met als opdracht een huwelijksportret te schilderen van de jonge Héloïse, voor deze gaat trouwen met een rijke Milanees. Héloïse wíl dat echter helemaal niet, het huwelijk niet, en het schilderij dus ook niet. Er zit voor Marianne niets anders op dan de aanstaande bruid tijdens hun lange wandelingen stiekem te observeren en ’s nachts aan het schilderij te werken. Maar het observeren wordt gaandeweg lonken, van beide kanten. Het loopt uit op een zinderende wederzijdse verliefdheid, in een decor dat zélf een weergaloos schilderstuk lijkt. Zo wordt de toverachtige entourage een schitterend eerbetoon aan de liefde, hoe onmogelijk die ook was, in die tijd.
Geef een antwoord