Bijna op de kop af 128 jaar geleden hing dominee François Haverschmidt zich op aan een koord in zijn bedstee. Eindelijk had hij ‘zich overgegeven aan zijn worgengel’, zoals zijn biograaf Nieuwenhuys het zou beschrijven. Met die zelfmoord kwam ook een einde aan het bestaan van Haverschmidts alter ego, de über-romantische dichter Piet Paaltjens. Onder dat pseudoniem was Haverschmidt met vindingrijke poëzie vol zwarte humor zijn depressies te lijf gegaan, maar op 19 januari 1894 was het genoeg en maakte hij een einde ‘aan een leven dat hem ondraaglijk was geworden’, aldus Godfried Bomans, in zijn liefdevolle essay Het noodlot van Piet Paaltjens uit 1947. Bijna zestig was Haverschmidt toen hij stierf. Nog net iets ouder dan Bomans zelf is geworden.
Immortelle XLIX
Wel menigmaal zei de melkboer
Des morgens tot haar meid:
”De stoep is weer nat”. Och, hij wist niet
Dat er ‘s nachts op die stoep was geschreid.
Nu dat hij en de meid het niet wisten,
Dat was minder; — maar dat zíj
Er hoegenaamd niets van vermoedde
Dat was wel hard voor mij.
Uit: Piet Paaltjens, Snikken en grimlachjes
Geef een antwoord