Rocks (2020, GB) wordt aangekondigd als een ‘levendig en hoopvol portret van een groep tienermeiden’. Dat is te rooskleurig. Er is ook veel verdriet, hulpeloosheid en wanhoop. De film speelt zich af in zo’n Londense buitenwijk waar Groot-Brittannië bijna een derdewereldland lijkt. De Brits-Nigeriaanse ‘Rocks’ is vijftien als zij en haar kleine broertje door hun overspannen moeder in de steek worden gelaten. Vader is lang geleden overleden. Rocks doet wat ze kan en probeert zo goed en zo kwaad als het gaat voor haar broertje te zorgen. Maar domme pech en bemoeizucht van de autoriteiten maken het haar allerminst gemakkelijk. Sneu, want Rocks bedoelt het zo goed. En ja, er zijn inderdaad, als zonnesprankjes door een donkergrijze hemel, momenten met hoop en levendigheid, warme vriendschap, aanstekelijke muziek en prachtige dansmoves van die zelfbewuste tienermeiden. Een eerlijke, ontroerende film, maar bepaald geen feelgoodmovie.
Geef een reactie