Er zijn mensen, en neem ze het eens kwalijk, die Pulp Fiction van Quentin Tarantino de beste film aller tijden vinden. En onder die mensen zijn er die, met veel recht van spreken, dit de beste scène van Pulp Fiction vinden. Twee huurmoordenaars, Vincent Vega (John Travolta) en Jules Winnfield (Samuel L. Jackson), moeten voor hun werkgever Marsellus Wallace een koffertje terughalen. Nonchalant vallen ze binnen bij het trio dat Marsellus’ koffer heeft. Ze doden een kompaan van Brett en daarna Brett zelf, maar niet voor Jules zijn traditiegetrouwe “Ezechiël 25:17”-speech heeft gehouden:
The path of the righteous man is beset on all sides by the inequities of the selfish and the tyranny of evil men. Blessed is he, who in the name of charity and good will, shepherds the weak through the valley of darkness, for he is truly his brother’s keeper and the finder of lost children. And I will strike down upon thee with great vengeance and furious anger those who would attempt to poison and destroy my brothers. And you will know my name is the Lord when I lay my vengeance upon thee.
Geef een reactie