De meeste misbruikzaken van de Franse priester Preynat zijn verjaard. ‘Godzijdank’, aldus zijn meerdere, Phillippe Barbarin, aartsbisschop van Lyon, tijdens een persconferentie. Een totaal misplaatste opmerking natuurlijk, die meteen de titel werd van de film Grâce à Dieu, die de Franse regisseur François Ozon maakte over dit onthutsende katholieke pedoseksschandaal. Een van de toenmalige slachtoffers is Alexandre, bankemployé en familievader, die na dertig jaar tot zijn schrik constateert dat Preynat nog steeds met kinderen werkt. Zijn zaak is verjaard, maar hij probeert Barbarin ertoe te bewegen alsnog maatregelen te nemen tegen Preynat. Als de aartsbisschop daar niet toe bereid blijkt, schakelt Alexandre justitie in. Vervolgens komt de kwestie aan het rollen en melden zich ook slachtoffers van wie die de zaak nog níet verjaard is. Er zijn zelfs jongemannen bij uit zéér katholieke families. Een milieu waarin misbruikgetuigenissen meestal niet werden geloofd, en zo wel, dan toch in elk geval gebagatelliseerd. Het ene verhaal is nog gruwelijker dan het andere, maar Barbarin blijft toedekken en vergoelijken. En ook Rome laat niet van zich horen. De inmiddels goed georganiseerde groep slachtoffers laat het er niet bij zitten, maar kunnen ze op tegen zo’n machtig instituut?
Geef een antwoord