Jaren vijftig, midden in de Koude Oorlog. De musicus Wiktor stroopt het Poolse platteland af op zoek naar authentieke volksmuziek. De knappe zangeres Zula dient zich aan. Het is liefde op het eerste gezicht. Cold War (Polen, 2018) laat zien hoe ingewikkeld ware liefde kon zijn in een tijd waarin alles bepaald en ingesnoerd werd door het systeem. Wiktor en Zula stellen zich hiertegen te weer, maar met wisselend succes. Net als in Ida (2013), ook van Pawel Pawlikowski, deinen de hoofdpersonen heen en weer tussen de verlokkingen van het avontuur en de zekerheid van een bekneld, maar veilig en vertrouwd bestaan. Bij Ida in een klooster, in Cold War binnen de kaders van de communistische partij. In beide films wordt deze vergeefse romantiek gestileerd in dromerig zwartwit, tegen decors van vervallen gevels, natte kasseien, knetterende Wartburgs en interieurs die zo in het DDR Museum hadden gekund, als het geen Polen was. Cold War geeft een fantastisch tijdsbeeld, maar ook een tijdloos portret van een gedoemde liefde die zindert van spanning. Even geduld tot december.
Geef een antwoord