Het Brücke Museum, idyllisch gelegen in een bosrijke entourage in het zuidwesten van Berlijn, bestaat vijftig jaar. Dat was voor de directie gelukkig geen reden de sobere kokosvloerbedekking eindelijk te vervangen of de u-vormige hoofdzaal eens anders in te richten. Misschien wel juist daarom is het er goed toeven. Iedereen is er ontspannen, er wordt niet moeilijk gedaan over een rugzakje of gesist als je te hard niest. Die Brücke was een groep kunstenaars uit het begin van de vorige eeuw, de periode vóór de Eerste Wereldoorlog
die door Stefan Zweig in De wereld van gisteren uitgeroepen werd tot ‘de gouden eeuw van de zekerheid’. Misschien was het wel de beste tijd die Europa ooit gekend heeft. Optimisme en zorgeloosheid voerden de boventoon en dat is mooi terug te zien in de schilderijen van Ernst-Ludwig Kirchner, Fritz Bleyl, Karl Schmidt-Rottluff, Erich Heckel, Emil Nolde, Max Pechstein en Otto Mueller, de voornaamste leden van de Brücke-beweging. Een blik op de titelbordjes zegt eigenlijk al genoeg: Drei Männer am Weintisch, Im Cafégarten, Hamburger Tänzerinnen, Bader, Strand, Spielendes Mädchen, Feriengäste, Akrobaten, Drehende Tänzerin, Angler auf der Brücke, Blühender Obstbaum. Een onbekommerdheid die je terug ziet in de vrolijke, heldere tinten en het speelse, soms bewust kinderlijke lijnenspel. Die Brücke zit qua stilering ergens tussen im- en expressionisme, met een duidelijke knipoog naar Vincent van Gogh.
Foto: Emil Nolde, Drei Männer am Weintisch (1910/11)
Zie ook: Schreeuwers winnen, omdat ze schreeuwen
Geef een reactie