Juist op het moment dat op de OCW-redactie de beroemde compositie ‘Four thirty-three’ van John Cage opstond, in de uitvoering van het Japanse symfonie-orkest K2Orch, scheurde buiten een oude Kever voorbij, met aanmerkelijke gaten in de uitlaat. Het leek wel of Cage het geknal had meegecomponeerd, om de subtiele finesse van zijn werk nog meer aan te stiften. In Trouw schrijft Peter van der Lint in de rubriek Nutteloze Kennis over deze compositie. Hij vraagt zich af welke uitvoering de beste is. De eerste, in 1952, van de pianist David Tudor, aan wie het stuk is opgedragen? Of die van Frank Zappa, die het stuk verwerkte in zijn LP ‘A Change Operation’? Of de versie van het BBC Symphony Orchestra uit 2004? Wel is het jammer dat het Trouw-artikel in deze jolige rubriek verscheen, want de uitgekiende accuratesse waarmee John Cage precisie op het juiste moment een stilte laat vallen, getuigt van een gewaagde en compromisloze opvatting van zijn kunstenaarschap.
Geef een reactie