Net als de mens heeft ook een boek zijn eigen lichaamsgeur. En die zou wel eens zeer bepalend kunnen zijn voor de mate waarin we dat boek liefhebben – of niet. Het meest houden we van die bejaarde uitgaven die we ooit op een verregende boekenmarkt op het Spui wisten te scoren, of bij De Slegte, toen die nog niet verdebiliseerd was tot ‘Polare’. Waar komt de geur van oude boeken vandaan? Het is een melange van gras en vanille, zo heeft de The Bartlett School of Graduate Studies, University College London, uitgezocht. Geur is chemie. Als boeken ouder worden, beginnen de componenten waaruit ze bestaan (inkt, lijm, papier) af te breken. Daarbij komen honderden vluchtige stoffen vrij, en die veroorzaken die typische oudeboekengeur. Een van die stoffen is lignine. Deze stof zit in papier op houtbasis. Lignine lijkt sterk op vanille.
Zo omschrijft Matija Strlic, leider van het onderzoek, de geur van oude boeken: “De combinatie van gras, een zurige zweem en een vleugje vanille die boven een zekere mufheid hangt, dit onmiskenbare geurstempel is minstens zo karakteristiek voor een boek als de inhoud.”
Geef een reactie