Afgezien van enkele gierende emotionele uithalen is A Quiet Passion inderdaad een kalme film, waarin alles draait om ingehouden gevoelens en spitsvondige dialogen die stuk voor stuk op zích haast gedichten zijn. Het is een gefictioneerde biografie van de negentiende-eeuwse Amerikaanse dichteres Emily Dickinson, die zich voor het grootste deel afspeelt binnen de muren van haar deftige ouderlijk huis. Emily’s sociale context bestaat uit haar ouderwetse, strikte vader, een depressieve moeder, haar broer en diens frigide echtgenote en de opgeruimde, zachtmoedige en begripvolle zus Vinnie. Haar wereldje wordt steeds kleiner naarmate de tijd vordert, en Emily sluit zich steeds meer op in haar sombere gedachtewereld vol cynisme en zelfbeklag, en in haar zwaarmoedige poëzie, waar tijdens haar leven verdomd weinig van gepubliceerd wordt – tja, een vrouw die gedichten schrijft, en dat in de negentiende eeuw. Het klinkt allemaal misschien niet om je meteen naar de bioscoop te haasten, maar vergis je niet: A Quiet Passion houdt je twee uur lang in zijn greep, omdat onder de oppervlakte van stemmige vormelijkheid een woest dichterschap woelt.
Geef een reactie