Zelfs de allerééneiïgste tweelingen vertonen onderling nog uiterlijke verschillen. Hoe komt het eigenlijk dat we er allemaal anders uitzien? Was het voor God niet een stuk eenvoudiger geweest als Hij ons allemaal hetzelfde gezicht had gekopieerd en geplakt? Fluitje van een cent toch? Daar blijkt Hij wel degelijk over nagedacht te hebben, zo bewijst een studie van onderzoeker Michael Nachman. Normaal gesproken beperkt natuurlijke selectie de genetische variatie en blijven alleen de varianten over die het overleven van de soort bevorderen. Met ons uiterlijk is het precies andersom. Het is voor de soort goed als mensen elkaar herkennen en kunnen onderscheiden van anderen. Dat begunstigt het sociale verkeer en dat houdt onze soort in stand. Daarom lijken Frank en Ronald wel op elkaar, maar weten de Ajacieden precies wie van de twee hun trainer is en wie niet. Bron: Scientas.nl
Geef een reactie