Op 30 maart 1924 is het in Engeland Moeders Zondag. Het huispersoneel in de landhuizen en kastelen krijgt een dag vrij voor familiebezoek. Maar Jane Fairchild, dienstmeisje bij de familie Niven, heeft geen familie, want ze is een vondeling. Ze neemt zich voor de dag lezend in de tuin door te brengen. Lezend ja, want voor een dienstmeisje is ze behoorlijk ontwikkeld. Veel later zal ze zelf een gevierd schrijfster worden. Ze heeft het huis voor zichzelf, want de Nivens gaan op bezoek bij kennissen. “Maar toen was de telefoon gegaan en had ze – omdat het een van haar talloze taken was – zich gehaast om op te nemen. En haar hart was opgesprongen. Dat was een zinsnede die je in boeken las, maar soms overkwam het mensen ook in het echt. Het overkwam haar nu. Haar hart was opgesprongen zoals dat van een in het nauw gebrachte heldin in een of ander verhaal. Opgesprongen en trillend tot hoog in de blauwe lucht opgestegen, zoals de leeuweriken die ze straks zou horen als ze naar Upleigh peddelde.” Naar haar geheime minnaar Paul Sheringham, die over twee weken zal trouwen met een meisje van zijn stand. Ook Pauls familie is de deur uit. Hij sommeert Jane om onmiddellijk op de fiets te stappen, voor misschien wel hun laatste rendez-vous.
Graham Swift, Moeders Zondag.
Geef een reactie