Een tijd geleden alweer schreef Jan van Mersbergen over het probleem van de vertaling van boektitels. Daar schijnen niet de vertalers over te beslissen, maar de uitgevers. Zo werd The Lord Of The Rings In de ban van de ring; The Catcher In The Rye De vanger in het koren en The Help Een keukenmeidenroman. David Mitchell’s roman The Thousand Autumns Of Jacob de Zoet werd in de overigens voortreffelijke vertaling van Harm Damsma en Niek Miedema niet De duizend herfsten, maar De niet verhoorde gebeden van Jacob de Zoet. Navraag bij de vertalers bracht iets bijzonders aan het licht: David Mitchell’s oorspronkelijke titel was The Unanswered Prayers Of Jacob de Zoet. Dat leek de uitgever te pessimistisch en te weinig devoot voor de – belangrijke – Amerikaanse markt. Mitchell stemde in met de nieuwe titel, maar reageerde verheugd toen Damsma en Miedema voor de Nederlandse markt terug wilden naar de niet verhoorde gebeden. Een volgend probleem vormde de titel van Mitchell’s nieuwste roman, The Bone Clocks. De betekenis hiervan wordt pas ver in het boek onthuld. Het komt erop neer dat, wij sterfelijke mensen, in feite niet meer zijn dan een met vlees en vel omhuld geraamte dat in zijn gestadige aftakeling het voortschrijden van de tijd markeert (in tegenstelling tot de eeuwig voortlevende zielen van een ander deel van de in de roman voorkomende personages). Botklokken zou een adequate, maar niet erg aansprekende vertaling zijn geweest. De vertalers (of waarschijnlijk ook hier de uitgevers) kozen voor Tijdmeters. Aardig gevonden, maar toch niet precies zo beeldend als die bone clocks. Prachtig boek trouwens.
Geef een antwoord