Met eigen ogen een student zien studeren

De bezetting van het Maagdenhuis is voorbij. Vanochtend rond 10 uur ontruimde de Mobiele Eenheid het pand. Negen mensen zijn gearresteerd. Toch mooi dat de studenten hun tanden hebben laten zien. Ter gelegenheid daarvan een terugblik van Godfried Bomans op zijn studententijd in Nijmegen. “Een wezenstrek van het studeren vóór de oorlog bestond hierin, dat het afleggen van een doctoraal examen wel niet tot de geheel buitengesloten, maar toch tot de zeer verwijderde mogelijkheden behoorde. Zo zag ik het althans en ik koos mijn vrienden onder hen, die het ook zo zagen. Wij maakten er geen jachtwerk van. Men ging, als het weder gunstig was, naar een college of maakte een praatje met de bibliothecaris van de U.B., die dol op honden was en tussen het voederen door wel eens een boekje uitleende, dat hijzelf voor u opensneed, omdat het er anders niet van kwam. Ook kon het gebeuren dat men wat dictaten kocht, die overal zeer billijk te krijgen waren, en daar een stukje in las. Was het boeiend, dan las men door, was het dit niet, dan kon het altijd geruild worden. Ik heb een student ook werkelijk eens met eigen ogen zien studeren. Het was op 24 april 1939 en de jongen heette Piet Kersten, zulke dingen vergeet je niet. Kersten stond voor zijn kandidaats rechten en ik heb met eigen ogen gezien, dat hij die middag een vol uur in de Bezitsvorming door Usucapio zat te lezen; ik zweer dat het waar is. Kersten was een boom van een kerel en heeft er geen nadelige gevolgen van ondervonden, maar we hebben ons hart wel vastgehouden, vooral toen hij in de marge van het boek met potlood kleine aantekeningen ging maken, van de volgende strekking: ‘zeer juist’, ‘hoe kan dit?’ en ‘Klopt niet met Pandecten IV, 6, 3’. Vooral die laatste opmerking vervulde ons met zorg, maar Piet is er volledig bovenop gekomen, hoewel moet worden toegegeven, dat hij zes jaar subsitituut-griffier in Den Bosch is geweest, voor hij de wijste weg koos en juridisch adviseur van een bloembollenbedrijf in Lisse werd. Zulke inspanningen gebeuren niet straffeloos.” (Uit: Nijmeegse herinneringen. In: Godfried Bomans, Op de keper beschouwd)