Gisteren stortte een Nederlandse gevechtshelikopter neer in Mali. De twee bemanningsleden kwamen om het leven. Over veertien dagen zou hun missie erop zitten. Minister-president Rutte hoorde het nieuws vlak voor het begin van het finale verkiezingsdebat. Zijn reactie was stuitend, onthutsend en beschamend in zijn gemakzuchtige voorspelbaarheid. “Uiteraard zijn wij allen diep geraakt zijn door dit vreselijke nieuws. Vanzelfsprekend gaan onze gedachten allereerst uit naar de families en vrienden van de slachtoffers. Daar wil ik meteen aan toevoegen dat heel Nederland achter de militairen staat en dat alle Nederlanders het grootste respect hebben voor wat onze jongens daarginds in vaak de moeilijkste omstandigheden tot stand weten te brengen.” Hoe kon de premier in zo’n korte tijd de mening van de hele Nederlandse bevolking gepeild hebben? Wat schieten de ‘families en vrienden’ op met zo’n ongeloofwaardige, gratuite, op niets gebaseerde steunbetuiging? Moeten ze daaruit opmaken dat de twee soldaten niet voor niets gestorven zijn? Ze zijn omgekomen door een stom ongeluk, bij het uitvoeren van een uiterst vage missie in Mali. Over voorspelbaarheid gesproken, als het niet zo’n tragische aanleiding was, zou je bijna nog eens luisteren naar het gedicht De Blijde Boodschap van Gerard Reve.
Geef een reactie