“Is Latijn nog van deze tijd?” Een onheilspellend begin van het stuk in de Volkskrant over Onderwijs2032. Iemand die deze vraag stelt, weet het antwoord al. Vandaag zet staatssecretaris Dekker het Platform Onderwijs2032 aan het werk. Het moet het curriculum van het basisonderwijs en voortgezet onderwijs ‘bij de tijd’ brengen. Die ‘tijd’ is het jaar 2032. Wat daarna komt, zien we dan wel weer. Met zijn – wat waar is, is waar – stoere initiatief zet Dekker het hele onderwijs op de helling. Nu heeft het onderwijs wel meer hellingen overleefd. En op zich is er niks mis mee als er kritisch naar het onderwijsprogramma wordt gekeken. Fout is de kernvraag: wat moet een kleuter die nu naar school gaat allemaal hebben geleerd als hij over zeventien jaar de arbeidsmarkt betreedt? Die vraag is hartstikke fout, omdat geen mens dat kan voorspellen. Stel dat die vraag was gesteld aan het begin van de jaren zeventig. Zou iemand dan hebben gezegd: die kleuter moet over zeventien jaar met het internet overweg kunnen? De vraag zou dus moeten zijn: hoe zorgen we ervoor dat kinderen klaar zijn voor de toekomst, wat er ook gebeurt. Hoe maken we ze (of zij zichzelf) creatief, 
flexibel, nieuwsgierig, kritisch en slim genoeg om in 2032 gelukkig en gezond te zijn? Staatssecretaris Dekker daagde iedereen uit om met ideeën te komen. De opbrengst was 14.539 tweets en 1.207 Facebook-berichten. Een communicatiebureau werd ingehuurd om de balans op te maken. Het bureau heeft de suggesties verdeeld over drie hoofdthema’s: ‘kennis voor leven en werk’, ‘maatschappelijke toerusting’ en ‘persoonsvorming’. Niets nieuws natuurlijk, want zo zit het onderwijs al eeuwen in elkaar. In de boom des levens die bij het artikel als infographic staat afgebeeld, fluiten kwetterende vogeltjes de ingebrachte ideeën in het rond. Erg onder de indruk van de stem des volks hoeven we niet te zijn. Onder ‘kennis voor leven en werk’ vallen naast ‘lezen en schrijven’ onder andere ‘tienvingerig typen’ (in 2032 …!?) en ‘praktijkdingen’. Bij ‘persoonsvorming’ moeten we denken aan creativiteit, maar ook aan ‘mindfulness’, waarvan de staatssecretaris in De Wereld Draait Door zelf ook niet wist wat het was. Onder ‘maatschappelijke toerusting’ valt een potpourri aan competenties, reikend van ‘reanimeren’ tot ‘voorkom pesten’. Latijn staat nergens. Het is aan het Platform Onderwijs2032 om er chocola van te maken. Gelukkig is voorzitter Paul Schnabel een verstandig mens. Zijn ambitie is voorlopig niet meer dan: ‘kijken of we een wat elegantere lijn in het curriculum kunnen ontwikkelen’. Daar kan niemand bezwaar tegen hebben.
Geef een reactie