De muziekarcheoloog

It’s a long way to Nashville, but I’ve seen that road before. Jaren zeventig, dinsdagavond, acht uur, Wim Bloemendaal. Inmiddels ook alweer bijna tachtig. Een echte man van de radio. Zijn liefde voor dit medium ontstond in zijn kindertijd, legt hij uit in een interview in New Folks Sounds. Hij was vaak ziek. ‘De radio was voor mij een soort ultieme kameraad’. Grappig genoeg was Bloemendaal dat zelf later ook voor zijn luisteraars. Nashville was een wekelijkse ontmoeting met een vriend die altijd weer ergens iets bijzonders vandaan had weten te toveren. Een mooi voorbeeld is Paul Siebel. Al een hele tijd was diens Nashville Again de begintune van het programma, voordat Bloemendaal onthulde wie de zanger was. Een mysterieus genie, twee verbluffend mooie platen gemaakt, gefrustreerd vertrokken uit de New Yorkse Greenwich Village-scene van de jaren zestig, waar ook folksterren als Bob Dylan, Joan Baez en Dave van Ronk deel van uitmaakten, en geëindigd als parkwachter in Maryland. Voor dat soort types was je bij Bloemendaal, een soort alwetende muziekarcheoloog, aan het juiste adres. Dat gold des te meer voor zijn programma De gezamenlijke zenders Paezens en Moddergat (1992-2006), met als ondertitel: “het historisch verband tussen pop en muziek die nergens anders wordt gehoord dan op de plaats van herkomst.” De meest cryptische en buitenissige muziek uit alle windstreken wist hij uit zijn eigen immense platencollectie op te diepen en tot een wonderbaarlijk geheel te smeden. In de jaren tachtig maakte Bloemendaal voor de Vara het programma Moondogs. Enigszins in de lijn van Nashville, maar breder dan alleen het countrydomein. Een van Boemendaals toenmalige vondsten was het project River of Song, een muzikale reis langs de oevers van de Mississippi. De trip loopt van het hoge noorden, in Minnesota, waar de Mississippi ontspringt en waar native Americans hun Powwow Song laten horen, tot de monding van de rivier diep in Louisiana, waar Irvan Perez in een vissersbootje zijn lied over het leven van de krabvisser over het water doet schallen. Halverwege de reis, een stukje ten zuiden van St. Louis, ligt Festus, Missourri. Thuishonk van misschien wel de beste band ter wereld, de Bottle Rockets. Hun weergaloze Get Down River ontbreekt uiteraard niet op de prachtige dubbel-cd River of Song. (Nog altijd te koop, voor $ 6,59 bij Amazon, maar wees er als de kippen bij, want ze hebben er nog maar één.) Intussen is Wim Bloemendaal van de radio verdwenen, maar hij is nog zeer actief op zijn blog.