4 Februari op Donderdagochtend, kon ik ’t niet meer harden en nam de, nog enigszins bevroren, bus van 10 uur 15 naar Loenen. Het vroor wat minder en de wind was wat minder. Schitterend licht, alles wijd uit elkaar en alles toch dichtbij. En toch: Ouerkerk niet duidelijk, tegen een soort donkerte. Alleen de groote toren. Het laantje voorbij Ouerkerk met weer de schaduwen van de boomen. De molen. De groep boomen in de wei, rechts, een geheel eigen groep. De boomen bij het kasteel van Loenersloot, zoo zwart, zoo dicht bij elkaar met lichte strepen er tusschen. De boompjes die op Vreeland aanloopen en de weg naar Loenen. Bij de draai een opgangetje, naar een boerderij denk ik, een clair obscur tusschen en onder bosschage, de hier en daar verlichte stammetjes, bijna die Heimat der Seele. Het straatje van Loenen in schitterende zon, maar de Vecht bar, geheel dicht met groote schotsen en het onherbergzame bruggetje. Een halfkoud kopje koffie in het halfkoude café (met een gevulde koek, in het straatje gekocht, lekker versch). En terug en met de bus van het Amstelstation naar huis, voor half één thuis.
Een sleepboot probeerde het ijs te breken in de Keulsche vaart. Toen we terugkwamen wassi zoowat nix opgeschoten. De sleepboot heette ‘Hendrik’.
Geef een reactie