Muziek bindt Mali

In NRC Boeken van 12 juli stond een artikel over muziekjournalist Andy Morgan, die in zijn boek Music, Culture & Conflict in Mali uitlegt dat muziek al eeuwenlang hét bindmiddel is in deze etnische vergaarbak. “Mali heeft geen logische grenzen. Die zijn bedacht door Europeanen zonder rekening te houden met de bevolkingsgroepen. Mali gebruikte muziek om een nationale identiteit te creëren na de onafhankelijkheid in 1960.” Helemaal gelukt is dit nog niet, zo hebben de ontwikkelingen in de afgelopen maanden laten zien. Mali is bepaald niet de eenheid die de Europeanen voor ogen hadden. Maar helemaal hopeloos is de situatie ook weer niet volgens Andy Morgan, die voor zijn boek tientallen muzikanten interviewde: “Muziek en cultureel erfgoed houden het land nog een beetje bij elkaar. In benefietvideo’s tonen muzikanten van verschillende etnische achtergronden zich eensgezind. Het is een sprankje hoop. Traditioneel legt een muzikant in Mali meer gewicht in de schaal dan een politicus of zelfs een militair.” Een van die invloedrijke muzikanten is Vieux Farka Toure (opmerkelijk genoeg is deze ‘oude’ Farka de zoon van Ali). Van diens nieuwe cd Mon Pays is een recensie te vinden op Think Africa Press. De zanger gaat terug naar zijn Malinese roots. Juist nu is dat belangrijker dan ooit, vindt hij zelf: “Zie het als een eerbetoon aan ons muzikale erfgoed. Ik wil duidelijk maken dat dit land bestemd is voor de zonen en dochters van Mali, en niet voor al-Qaeda of andere militanten.”